مطالعه تطبیقی آموزش مهندسی پلیمر در ایران و جهان

در سالیان گذشته مطالعات مختلفی روی آموزش و تربیت مهندسان در دنیا شده است و متناسب تحولات دنیا و آموختن از رویکردهای گذشته تغییرات مختلفی در دنیای دانشگاهی و یا از دنیای صنعتی پیشنهاد شده که از آماده شدن برای عصر فناوری اطلاعات و رایانه و تاثیرات آن بر الزامات مهندسی تا دوران اخیر که تاکید بر آموزش مهندسان برای توسعه ی پایدار و مهندسی جهانی اهمیت یافته، کشیده شده است. از سوئی در سالیان اخیر تاکید بیشتری از حرکت از دانشگاه پژوهشی که بنیاد اولیه ی دانشگاه های اروپا را شکل داد و غایت تربیت دانشجو را پژوهشگری در عرصه ی علم در دانشگاه می دانست به سمت تربیت دانش آموختگانی برای حل مسائل مبتلا به جامعه و در مورد علوم مهندسی و تربیت مهندسانی منعطف برای رفع نیازهای صنعت به صورت خاصشده است. بر این مبنا است که روش های آموزشی مبتنی بر یادگیری از حل مسئله (pbl) نیز بیشتر مورد توجه واقع شده است. در این میان تغییرات شدید فناوری در عرصه های مختلف موجب ظهور رشته هائی جدید شده است که با تعاریف مهندسی سنتی هم خوان نیست؛ این رشته های بعضا میان رشته ای نیازمند طراحی دوره های درسی خاص خود هستند که مهندسی مجدد رشته های مهندسی را می طلبد. در این مطالعه، وضعیت آموزش مهندسی پلیمر در ایران و 7 مرکز آموزشی معتبر این حوزه در دنیا با توجه به مسائل پیش گفته بررسی شده است. مؤسسات مورد مطالعه عبارت بودند از: دانشگاه فنی دانمارک (در دانمارک)، دانشگاه eth زوریخ (در سوئیس)، دانشگاهloughborough (در انگلستان)، دانشگاه لُووِل (در ایالات متحده ی آمریکا)، دانشگاه اینسای لیون (در فرانسه)، دانشگاه جیائوتانگ شانگهای (در چین) و انستیتو فناوری توکیو (در ژاپن). مبنای اصلی گزینش این دانشگاه ها رتبه این دانشگاه ها در سطح جهانی و نیز در رشته ی مهندسی پلیمر بوده است. طی مطالعه به روش و نوع ارائه ی خدمات تحصیلی در رشته ی مهندسی پلیمر، شامل مقطع تحصیلی (کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکتری) و گروه ارائه دهنده (مواد، شیمی،...) پرداخته شده است. در مطالعه ی دانشگاه های مذکور، با بررسی مباحث درسی و روش های اتخاذ شده در ارائه آن ها، میزان ارتباط و مشارکت با صنعت، گستردگی فعالیت و مهندسی جهانی، ... و در عین حال با کاوش و ارزیابی وضعیت فعلی آموزش مهندسی پلیمر در ایران سعی در بازاندیشی راهکارها و ارائه روش هایی جدید و اثربخش در ارتقای روند کنونی آموزش مهندسی پلیمر در ایران شده است.